Deplasman 41

Bakmayın "Deplasman" dediğime.. Ev sahibi gibiydik. Uzun süre sonra ilk kez bu kadar kalabalıktık deplasmanda.. Tüm Kale arkasını bize vermişti Kocaeli Yönetimi.

O da yetmedi bize, bilet bulamayıp Kocaeli tribünlerine giden Trabzonsporlular da akın akın geldiler bizim tribüne ve gerçekten sığmadık.. Fotoğrafta da kafile halinde Kocaeli tribününden bizim tribüne gelen Trabzonspor taraftarını görüyorsunuz. Bunun gibi 4-5 grup geçti bizim tribüne Kocaeli tarafından. Gelenlerle karşılıklı Bordo-mavi yapmamız da ayrı bir güzeldi.

Taraftar geçişleri bittikten sonra tribün resimdeki şekli hali aldı ve maç için herşey hazırdı. Maça çok iyi başlamadı Trabzonspor. Maçı beraber izlediğim KTÜ'deki okuyup bu sene hemen her maça giden Osman'ın "gündüz oynayamıyor bu takım" cümlesini doğrularcasına stadın ışıklandırmaları yandıktan 2 dakika sonra Gökhan ortaladı Umut attı. Birkaç dakika sonra aynı pozisyonda Umut kaçırdı. İlk yarının son dakikasında bu kez Umut verdi, Gökhan attı ve soyunma odasına rahat gittik. Maç içinde Osman'a da söylediğim gibi ilk yarıya önde girmemiz BJK ve Sivas'ı psikolojik olarak rahatsız etmek için çok önemliydi. BJK ilk yarıyı önde kapadı ama Sivas mağluptu. Bu da stattaki coşkuyu arttırdı..

2. yarının başında Umut'un kafasının gol olmasına Murat Hacıoğlu + direk engel olmasa çok rahat maç izleyecektik ama rahat maç izlemek bize haram. Taraftar 61. dakika şovuna hazırlanırken attı golü Kocaeli. ama bu bile 61. dakikanın coşkusunu azalatamadı ve ortaya resimdeki görüntü çıktı.
Kocaeli golden sonra kaybedecek birşeyi olmamasının da etkisiyle saldırmaya başladı. Bu arada Ahmet Özen beklenen Alanzinho değişikliğine bir türlü yapmadı. Yattara da çok istekli bir gününde olmayınca pozisyon bulmakta zorlandıkve çok ciddi pozisyonlar vermesek te tribünde huzursuz olduk. Bu arada stadyum efsanelerine yeni bir ekleme yapan Trabzonspor taraftarının bir elinde meşale bir bayrak Ulubatlı Hasan edasıyla çatıya çıkması ortamı biraz gerse de çok problem olmadı. Sonrasında Alanzinho girdi oyuna. 3-4 kez getirdi; Gökhan,Umut,Yattara bunları harcadı. Sonra Hodri Meydan'ın önünde kısa bir şov yaptılar Yattarayla. Trabzon taraftarının zevkten çıldırdığı dakikalardı bunlar.. Ama asıl çılgınlığı 90+3'te yaşattı bize Alanzinho. O nasıl bir goldür öyle kardeşim.. Uzun yıllar unutulmaz..Ve golden sonraki tribünlere koşuşu.. Sanki şampiyon olmuştuk..

Şampiyonluk hala çok zor gözüküyor ama Şampiyonlar Ligi için ümitler arttı. Bakalım son 3 hafta neler gösterecek..