Samiyen sustu...

Bir tarih sonlanıyor bugün.

‘Ali Sami Yen’ adı verilen ve halk dilinde ‘Samiyen’ olarak geçen stadyum bu akşam son kez misafirlerini ağırlıyor. Ev sahibi olan Galatasaraylıların anıları orada geçen günler ve gecelerle doludur elbet ama bir futbolsever olarak bizim de uğrak yerimizdi Ali Sami Yen. Çoğu kez misafir tribününde aşkımızı haykırırken, iki kez Eskişehirli arkadaşlarımıza eşlik etmiştim aynı tribünde. Sadece iki kez de sarı-kırmızılılarla maç izlemişliğim var. Bu akşam son kez anılarına el sallayacak on binlerce Galatasaraylının arasında, misafir olarak ben de bulunuyor olacağım.

10-0’lık o meşhur Adana Demirspor maçını radyodan dinlemiştim. Stüdyodaki spikerin defalarca yaptığı “Ali Sami Yen stadından gol haberi var” anonsu kulaklarımızda çınlamıştı. 80’lerin sonundaki 4-1’lik galibiyetimizi ve 90’ların başındaki 0-2’den çevirip 3-2 aldığımız maçı dün gibi anımsarken, yakın geçmişe pek hoş anılar sığdıramadı zihinlerimiz. Şifo’nun enfes röveşatası, atıldığı yıl ‘en güzel gol’ olurken, yıllar sonrasında bir Deli İbo, bu sene de Guti ve Cim Bom’un belalısı Nobre ile güldü yüzümüz.

Hep "Samiyen sustu bizi dinliyor” diye bağırmak isteyip de nadiren bağırabildiğim statta bu kez ben susup Samiyen’i dinleyerek anılara el sallayacağım.

Elveda Samiyen…