6 Ocak 1990... Suadiye... Hayal mayal hatırlıyorum. Tarihini de sonradan buldum zaten. Fenerbahçe'nin maçı var. Babamla abim Fenerbahçe'nin her maçına gidiyorlar. Ya da çocuk aklı ben öyle sanıyorum. Hayatımda gittiğim ilk maç da Fenerbahçe maçı. Ben Fenerbahçeliyim. Beni de götürün maça diye ağlıyorum evde. Bu maç büyük maç diyor babam. Götüremeyiz seni Fenerbahçe-Beşiktaş. Evin koridorunda ağladığımı maça gitmek için çırpındığımı hatırlıyorum. Babamın kararı değişmiyor. Abimle evden çıkıyorlar. Kadıköy'de 1-5.Eve dönüyorlar. Ben o gün Beşiktaşlı oluyorum. Beni Fenerbahçe maçına götürmediler diye, isyanımdan Beşiktaşlı oluyorum. Bir kayıp da evde veriyorlar. İyi ki varsın baba iyi ki götürmedin beni maça.
4 yorum:
Fotoğraf harika. Hikaye ondan çok daha güzel. Asi ruh içinde bir yerlerde saklıymış, sonra bile vazgeçmemişsin:)
Ege
"budur" diyorum... babalar günü kutlu olsun babanında :))) zamanında yaptığının farkındamı diye merak ettim doğrusu???
Benim kadar net hatırlamıyor o günü. Unutmak istediği içindir belki de:)
İnanılmazmış bu.
Çocuğumu maça götüreceğim evet, kazalara sebebiyet vermemek lazım :)
Sevgiler.
Yorum Gönder